کد مطلب:119233 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:169
[صفحه 184] این موضوع به علی علیه السلام گزارش شد. امام او را احضار كرد و فرمود: به من گزارش شده كه تو خانه ای به قیمت 80 دینار خریده ای و آن را به نام خود قباله كرده ای و برای آن شهود و گواه گرفته ای؟! شریح در پاسخ گفت: درست گزارش داده اند. امام نگاه خشم آلودی به او كرد و فرمود: ای شریح! به زودی كسی (عزرائیل) به سوی تو آید كه نه به قباله ات می نگرد و نه به امضای آن شهود و گواهان توجه می نماید، تو را از آن خارج می كند و تنها در گودال قبر می گذارد. ای شریح! مبادا این خانه را از مال دیگران خریده باشی و بهای آن را از راه حرام به دست آورده باشی! كه در این صورت، دنیا و آخرت خود را تباه ساخته ای. این را بدان كه اگر هنگام خریداری خانه نزد من آمده بودی، قباله ای برایت می نوشتم كه حتی با توجه به آن، به خریدن خانه ای به قیمت یك درهم یا بیشتر علاقه نشان نمی دادی. نسخه ی قباله ی من چنین بود: این چیزی است كه بنده ی ذلیل از مرده ای كه آماده ی كوچ است، خریداری كرده كه خانه ای از سرای غرور، در محله فانی شوندگان و در كوچه ی هلاك شوندگان قرار دارد. این ملك از یك سو به آفات و بلاها اتصال دارد و سوی دیگرش به مصائب روی دارد. و حد سومش به هوس های نفسانی و حد چهارمش به اغوای شیطان منتهی می شود. این خانه را فریفته ی آرزوها، از كسی كه پس از مدت كوتاهی می میرد، به مبلغ خروج از عزت قناعت و دخول در ذلت دنیاپرستی خریده است و هرگونه كشف خلاف و فسادی واقع شود، برعهده ی پیكرهای پوسیده ی شاهان ایران و روم و یمن است.... و شاهد این قباله عقل است، آنگاه كه از سلطه ی هوس ها بیرون آید و از بند دنیاپرستی آزاد گردد.[1]. [صفحه 185]
شریح بن حارث، قاضی كوفه در زمان خلافت علی علیه السلام، خانه ای برای خود به هشتاد دینار خرید و آن را قباله ی خود كرد.
صفحه 184، 185.